|
Dzien dobry przesylam list Fryderyka Chopina
Wieczorem pokazywałem panu Adamowi Mickiewiczowi list Fryderka Chopina /Szopena,
który w oryginale, dzięki Teofilowi Kwiatkowskiemu, po-
siadam, a którego kopią przepisuję ci, bo warto żeby taka
rzecz wyszła publicznie : list ten pisal Szopen do przyja-
ciela swego Domaszewskiego w Warszawie :
Kochany Domusiu !
« Gdybym miał przyjaciela, co przed kilku laty (przy-
« jaciela z dużym krzywym nosem, bo tu o innych nie
« mowa), a więc który przed kilkoma laty ze mną w sza-
(( fami bąki zbijał, co mnie zawsze z przekonaniem ko-
H chał, a mego ojca i ciotkę z wdzięcznością kochał i żeby
a ten, wyjechawszy z kraju do mnie ani słowa nie pisał,
« myśls^ym najgorzój o nim i chociażby on potćm płakał
« i prosił, nie przebaczyłbym mu, a ja Fryc mam jeszcze
a tyle czoła, że bronię moje negliżencyą i odzywam się po-
« długo cichćm siedzeniu, jak bąk co z wody łeb wyścibi
« wtenczas kiedy go nikt o to nie prosi. Ależ nie będę się
(( silił na eksplikacye, wolę się przyznać do winy, która
— 28 —
(( może z daleka większa się wydaje jak z blizka, albowiem
« rozerwany jestem na wszystkie strony. Wszedłem
« w pierwsze towarzystwa, siedzę między ambasadorami,
(( książętami, ministrami, a nawet nie wiem jakim cudem,
« bom się sam nie pi^h Dla mnie jest to dziś rzecz najpo-
<( trzebniejsza, bo ztamtęd niby dobry gust wychodzi; zaraz
(( masz większy talent, jeśli cię w ambasadzie angielskiój
« czy austryackiój słyszano; zaraz lepiój grasz, jeżeli cię
« księżna Yaudemont protegowała, proteguje, nie mogęna-
« pisać, bo baba przed tygodniem umarła; a była to dama
(( na kształt nieboszczki Zielonkowój lub kasztelanowćj
« Połanieckiój, u którój dwór bywał, która bardzo wiele
« czyniła dobrego, wielu arystokratów przechowała pod-
« czas pierwszśj rewolucyi ; pierwsza z dam -po JuliełO"
« wyck dniach była u dworu, ostatnia z familii starszćj
(( Montmorency (posiadaczka mnóstwa białych i czarnych
(( suczek, kanarków, papug, i właścicielka najzabawniej-
« sz6j w świecie wielkim tutejszym małpy, która na wie-
ce ozorach u niój inne kąsała kQntessy). Między artystami
({ mam i przyjaźń i szacunek, nie pisałbym tego, jak tylko
(( po roku przynajmniój pobycia tutaj, ale dowodem sza-
(( cunku jest, że mi dedykuje swojo kompozycye, ludzie
a z ogromna reputacy§, wprzódy niż ja im, i tak Pixie
« swoje ostatnie waryacie z orkiestrę wojskowa mnie przy-
« pisał, powtóre komponuję waryacye na moje temata,
<c Kalkbrenermojcgo mazurka jednegozwaryował. Ucznio-
« wie konserwatoryum, uczniowie Moszelesa, Hertza,
a Kalkbrenera, słowem artyści skończeni biorę ode mnie
« lekcye, stawiaję moje imię pod Fieldowskićm, słowem, że-
(( bym byłjeszcze głupszy, myślałbym że jestem na szczycie
(( mojćj karyery, tómczasem widzę ile jeszcze mam przed
— 29 —
« sob§ a widzę to tómbardziśj, że żyję ściśle z pierwszymi
« artystami i wiem czego każdemu nie dostaje. Ale aż mnie
« wstyd tylu banialuk com popisał, pochwaliłem się jak
« dziecko, albo jak ten co czapka na nim gore i sam się
« zawczasu broni; zmazałbym, ale czasu nie mam drugiój
« pisać kartki, zresztą możeś jeszcze mego charakteru
« nie zapomniał, to sobie przypomnisz tego, co taki dziś
« jak wczora, z tą różnicą, że z jednym faworytem, drugi
« nie chce rosnąć i nie chce. Pięć lekcyj mam dzisiaj dać,
« myślisz że majątek zrobię; kabryolet więcćj kosztuje i
<( białe rękawiczki, bez których nie miałbyś dobrego
« tonu. Kocham Karlistów, nie cierpię Filipistów, sam
« jestem rewolucyonistą, zatóm nic sobie z pieniędzy nie
« robię, tylko z przyjaźni o którą cię błagam i proszę. »
« Fryderyk. »
« O! to on! » po odczytaniu rzekł mi ojciec « najucie-
« szniejsza figura jaką znałem w świecie ; talent Garryka,
« dowcip warszawsko-francuzki i jedno mnie tylko w nim
« nieprzyjemnie uderzało : to zabawianie swoją osobą fi-
« gurek salonowych, z których żartował i miał racyą. Go
(( to o nim teraz za romanse nie piszą i nie gadają;
« gdyby mu je był kto za życia przeczytał, otóżbybył
(c wystrychnął ze siebie karykaturę podług rysunku tych
« melomanów z przewróconym melancholicznie okiem !
« Polskiój matki dusza grała przez niego, śpiewała, szlo-
c( chała, a dusza ojca francuza śmiała się na całe gardło i
<( i to był Szopen. »
Bywaj zdrów drogi panie Władysławie, ściskam twoje
dłoń przyjazną,
Serdecznie pozdrawiam
|
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
). Część członków Towarzystwa miała okazję podziwiać jego dzieła dwa lata temu podczas wycieczki do Wolsztyna i wizyty w tutejszym Muzeum Regionalnym 
